Dit lied is voor Jens maar ook zeker voor andere kindjes. En voor iedereen die een ander wil opdragen aan God, dit kan je kind zijn maar ook iemand anders waar je van houdt.
Sinds augustus 2009 zijn wij ouders. Eerst kwam Wouter en daarna Guido en Sebastiaan. En nu is Jens aan ons gezin toegevoegd.Voor alle jongens is er een lied en ook na aanleiding van de geboorte van Jens heb ik een lied geschreven, toen ik er de inspiratie van God voor kreeg.
We zijn nu een aantal jaren ouders en opvoeden gaat met vallen en opstaan.Wat ik ervan heb gemerkt is dat je er ook heel veel van leert.Onder andere loslaten. Het begint al vroeg, bijvoorbeeld bij de eerste stapjes van je kind. Eerst houdt je hem vast en voorkomt dat hij gaat vallen. Maar als je hem uiteindelijk niet loslaat, zal hij nooit weten wat het betekent om zelf te leren lopen. En hoe ouder ze worden, des te vaker je moet loslaten en hoe minder vaak we in die zin bij ze zijn om ze de hand vast te houden.
Maar gelukkig weten we dat er Eén is, de ze altijd ziet. En dit lied geeft het gebed aan, dat we vragen of God hem wil vasthouden, ook als wij en juist als wij niet bij ze zijn of als we ze in die zin niet kunnen bereiken.